امام حسین (ع) الگوی جاودان ایثار و آزادگی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «راه بوشهر» علی موحدی، مدیرکل آموزش و پرورش استان بوشهر در همایش «نهضت حسینی و گفتمان زینبی» در جمع کارکمندان این اداره، آزادگی را اولین درس قیام عاشورا دانست و گفت: آزادی به عنوان مفهوم مقابل اسارت مطرح می‌شود اما آزادگی رهایی از همه قیود نفسانی و ذلت‌آور است.

وی افزود: با آزادگی، انسان به کشف استعدادهای درونی خویش و عزت نفس نائل می‌شود.

موحدی تکریم جایگاه انسان در روز عاشورا را نمونه اعلای کرامت انسانی معرفی کرد و تاکید کرد: برخلاف مکاتب غیرعاشورایی که به‌ انسان نگاه صرفا‌ مادی دارند، در مکتب عاشورا، ایمان، تقوا و اخلاق‌مداری ملاک جایگاه اجتماعی و فردی انسان است. به همین دلیل حضرت سیدالشهدا در روز عاشورا بدون توجه به دسته‌بندی قومی و اجتماعی، بر سر بالین همه شهدا حاضر می‌شدند.

وی اضافه کرد: توکل دومین شاخصه مهم مدرسه عاشورا است به همین دلیل امام مظلوم با توکل بر ذات اقدس احدیت، قیام تاریخی خود را از مدینه شروع کرد.

امام حسین علیه‌السلام ویارانش الگوهای ماندگار ایثار هستند

موحدی از ایثار به عنوان‌ سومین نکته تربیتی این واقعه عظیم یاد کرد و افزود: امام حسین(ع) و یاران وفادارش، نمونه‌های زیبا و الگوهای ماندگار ایثار و از خودگذشتگی برای همه نسل‌ها هستند.

مدیرکل آموزش و پرورش استان بوشهر بیان کرد: سعید بن عبدالله در نماز ظهر عاشورا با ایثاری ماندگار به عنوان سپر در جلوی امام ایستاد و با ۱۳ تیر دشمن به مقام رفیع شهادت رسید.

وی تصریح کرد: جهاد نفس دیگر آموزه محرم و عاشورا است که به مراتب آزمونی سخت‌تر از جهاد بر علیه دشمن ظاهری می‌باشد و پیروزی در جهاد نفس به موفقیت انسان در جهاد با دشمن کمک زیادی کند.

موحدی گفت: عمرو بن قرظه انصاری در حالی که برادرش در لشکر دشمن بود اما او با پیروزی در جهاد نفس، توانست با حضور در کنار امام حسین، سعادت ابدی را برای خودش بخرد.

وی صبر و استقامت را درس پنجمین مدرسه تربیتی کربلا دانست و ادامه داد: جمله تاریخی «ما رایت الا جمیلا» از حضرت زینب(س)، ارزشمندترین کلام در توصیف مقاومت و صبر الهی در برابر سختی‌های دنیوی است.

محبت به خدا یکی از درس‌های عاشورا

موحدی اظهار کرد: محبت به خدا یکی از دیگر درس‌های عاشورا است که سبب می‌شود همه رفتار، گفتار و کردار انسان بر مبنای رضایت‌مندی خداوند طراحی و اجرا شود.

وی کربلا را صحنه دیر رسیدن توصیف کرد و ادامه داد: توابین گروهی هستند که در درک صحیح زمان عاجز بودند و نتوانستند به بصیرت در رکاب امام بودن در زمان و مکان مناسب برسند.

وی تصریح کرد: محصول این دیر رسیدن توابین این بود که امام شهدا نتواند به فریادهای یاری طلبیدن حضرت قاسم(ع)، حضرت علی‌اکبر(ع) و حضرت عباس(ع) کمکی کند و نتواند آب به حلق خشکیده علی‌اصغر(ع) برساند و وقتی هم که حضرت زینب(س) به قتلگاه رسید، دیر شده بود و خود امام را به شهادت رسانده بودند.

پایان پیام/